Archiwum publikacji
w serwisie Publikacje edukacyjne
Nauczanie bezpośrednie na przykładzie matematyki w klasie VI szkoły specjalnej ułamki - części drugie i części czwarte
Praca jest przykładem zastosowania prostych metod do obrazowego przedstawienia uczniom szkoły specjalnej powyższego tematu w sposób przejrzysty i łatwo przyswajalny.
Przygotowanie dziecka upośledzonego umysłowo do życia w coraz bardziej skomplikowanych warunkach współczesnego cywilizowanego świata wymaga specjalnej troski i bardzo trafnych zabiegów edukacyjnych. Aby te zabiegi okazały się skuteczne, muszą być dostosowane do indywidualnych możliwości każdego dziecka.
Możliwości intelektualne oraz specyficzne trudności, jakie napotykają dzieci o obniżonej sprawności intelektualnej mają źródło w rozwoju podstawowych aktywności matematycznych, takich jak naśladowanie, schematyzowanie, dostrzeganie prawidłowości i analogii, uogólnianie, stosowanie algorytmów. Z obserwacji postaw i zachowań dzieci w szkole specjalnej wynika, że istnieje powolny rozwój tych dzieci w zakresie takich aktywności jak: bezpośrednie naśladowanie prostych wzorców konstrukcji i dostrzeganie prawidłowości w rozwiązywaniu danego zadania.
Dzieci w szkole specjalnej działają powoli, ostrożnie, oczekują aprobaty, mają tendencję do zamykania rozwiązań w skończoną liczbę stopni. Mają trudności również z poprawianiem wskazanych błędów.
W nauczaniu dziecka o obniżonej sprawności intelektualnej bardzo ważną rolę odgrywa naśladownictwo i posługiwanie się analogiami. Stopień umiejętności naśladowania pewnego wzorca postępowania w danej sytuacji analogicznej ze zmianą pewnych warunków, w sytuacji, w której dany wzorzec trzeba zastosować wykonując czynności w odwrotnym porządku (redukcja) lub ten ciąg przedłużyć z uchwyceniem jakiejś reguły, można uważać za pewną miarę rozwoju takiego dziecka. W możliwościach rozwinięcia umiejętności naśladowania, w tym szerokim sensie, tkwi szansa opanowania przez te dzieci niewielkiego, ale ważnego dla nich zakresu wiedzy i umiejętności matematycznych.
Niektórzy psychologowie podkreślają znaczenie naśladowania w rozwoju intelektualnym każdego dziecka, także prawidłowo rozwiniętego.
Zasadniczym celem nauczania matematyki w szkole specjalnej jest troska o jak najlepszy dobór ćwiczeń, estetykę ilustracji, sposoby zorganizowania pracy ucznia po to, aby nauczanie matematyki sprzyjało umiejętności planowania, porządkowania, klasyfikowania, racjonalizowania czynności, dostrzegania analogii itp. Niezbędnych nie tylko w matematyce, ale przede wszystkim w życiu. W ten sposób matematyka pomaga rozwijać aktywności ogólnie przydatne oraz przyczynia się do przygotowania uczniów do życia w "społeczeństwie, w którym warunki egzystencji, normy życia, dostosowane są przede wszystkim do potrzeb ludzi normalnych. Przystosowanie do tych warunków i do coraz bardziej złożonych wymogów społecznych jest dla takich osób bardzo trudne i często zupełnie niemożliwe bez specjalnej pomocy" (Lipkowski O. Pedagogika specjalna, Warszawa PWN 1979 str.6). Pomoc tę w dużej mierze uzyskują uczniowie przy współpracy z nauczycielem, który przy pomocy bardzo dobrych podręczników, pomocy naukowych, poradników metodycznych, powinien pracę dobrze zorganizować i szukać dróg przyśpieszenia rozwoju dziecka z obniżoną sprawnością intelektualną.
(...)
Praca zawiera bogato ilustrowane konspekty lekcji oraz ankietę dla uczniów.
Publikacja dostępna na naszej płycie CD
mgr Iwona Wojciechowska
Zespół Szkół Specjalnych w Grodzisku Maz.
