Wychowanie fizyczne: metody aktywizujące i formy pracy

Strona głównaKształcenieWychowanie fizyczne: metody aktywizujące i formy pracy

Wychowanie fizyczne odgrywa kluczową rolę w rozwoju dzieci, wpływając na ich zdrowie, rozwój motoryczny, emocjonalny, społeczny i intelektualny. Ważne jest, aby nauczyciele stosowali różnorodne metody aktywizujące i formy pracy, które będą angażować dzieci na różnych płaszczyznach rozwoju. W artykule omówimy znaczenie wychowania fizycznego dzieci, rolę ruchu w ich rozwoju fizycznym i psychicznym, zadania nauczyciela w zakresie organizacji zajęć fizycznych oraz metody aktywizujące i nowoczesne formy pracy, które mogą być stosowane na zajęciach wychowania fizycznego.

Znaczenie wychowania fizycznego

Wychowanie fizyczne dzieci to kluczowy element edukacji na wczesnym etapie rozwoju. Nauka ruchu odgrywa istotną rolę w życiu każdego dziecka, a umiejętności ruchowe wpływają na rozwój fizyczny, emocjonalny, społeczny i intelektualny. Edukacja ruchowa ma na celu rozbudzenie zainteresowania ruchem, naukę podstawowych umiejętności oraz kształtowanie nawyków zdrowego stylu życia.

Rola ruchu w rozwoju fizycznym i psychicznym dziecka

Ruch wpływa na rozwój fizyczny dziecka, jak również na jego zdolności motoryczne, koordynację oraz równowagę. Dzięki aktywności fizycznej dzieci uczą się o swoim ciele, jego możliwościach i ograniczeniach. Aktywność fizyczna wpływa także na rozwój emocjonalny, ucząc dzieci wyrażania swoich uczuć poprzez ruch i angażując je w zabawy z rówieśnikami.

Zadania nauczyciela w zakresie organizacji zajęć fizycznych

Nauczyciel powinien stworzyć atrakcyjne warunki do zajęć ruchowych, dostosowane do wieku i możliwości dzieci. Ważne jest także, aby nauczyciel zapewnił dzieciom bezpieczeństwo podczas zajęć, zachęcał do aktywności fizycznej, a także stosował różnorodne metody i formy pracy, które będą angażować dzieci na różnych płaszczyznach rozwoju.

Rozwój ruchowy dziecka

W wieku przedszkolnym dzieci przechodzą przez różne etapy rozwoju umiejętności ruchowych.

  • w wieku 3 lat: uczą się chodzić, biegać, skakać, a także wykonywać prostsze ruchy kończynami górnymi.
  • w wieku 4 lat: zaczynają wykonywać bardziej złożone ruchy, takie jak rzuty czy kopnięcia.
  • w wieku 5 lat: zdobywają umiejętności w zakresie równowagi i koordynacji,
  • w wieku 6 lat: rozwijają zdolności motoryczne, takie jak szybkość, siła, zwinność czy wytrzymałość.

Poznanie prawidłowości rozwoju ruchowego dziecka pozwala nauczycielom na stosowanie odpowiednich metod i form pracy, które będą dostosowane do potrzebi możliwości dzieci. Ponadto, pozwala to na identyfikację ewentualnych trudności w rozwoju ruchowym dziecka, co umożliwia wczesną interwencję i pomoc w eliminacji tych trudności.

Metody aktywizujące w wychowaniu fizycznym dzieci przedszkolnych

Nauczyciel wychowania fizycznego posiada szerokie spektrum metod aktywizujących, które może wykorzystać na zajęciach.

1. Metoda opowieści ruchowej

Polega na połączeniu ruchu z opowieścią. Dzieci angażują się w różnorodne działania ruchowe, które są związane z fabułą opowieści. Ta metoda pozwala na rozwijanie wyobraźni dzieci oraz uczenie się nowych umiejętności ruchowych w sposób atrakcyjny i zabawowy.

2. Metoda gimnastyki twórczej

Opiera się na wykorzystaniu ruchu jako środka ekspresji emocjonalnej. Dzieci uczą się wyrażać swoje uczucia poprzez ruch, co wpływa na rozwój ich emocjonalny. Nauczyciel może stosować różne techniki, takie jak improwizacja czy ruch naśladujący, aby pomóc dzieciom w wyrażaniu emocji.

3. Metoda wg K.Orffa

Metoda Orffa łączy w sobie muzykę, ruch i mowę, co pozwala na rozwijanie umiejętności ruchowych dzieci w sposób zintegrowany z innymi dziedzinami. Nauczyciel może wykorzystać różne instrumenty, takie jak bębny, tamburyny czy marakasy, aby zwiększyć zaangażowanie dzieci w zajęciach.

4. Metoda gimnastyki rytmicznej A.M. Kniessów

Polega na łączeniu ruchu z muzyką, pozwalając na rozwijanie umiejętności ruchowych dzieci w sposób rytmiczny i harmonijny. Dzieci uczą się wykonywać różnorodne ćwiczenia, takie jak skoki, biegi czy marsze, w rytm muzyki, co wpływa na rozwój ich koordynacji i poczucia rytmu.

5. Metoda ruchu rozwijającego według Weroniki Sherborne

Opiera się na świadomym wykorzystaniu ruchu w celu wspomagania rozwoju dziecka. Nauczyciel stosuje różne techniki, takie jak kontakt wzrokowy, dotyk czy manipulacja ciałem dziecka, aby pomóc mu w nauce nowych umiejętności ruchowych. Metoda ruchu rozwijającego według Weroniki Sherborne pozwala na rozwijanie poczucia własnego ciała oraz budowanie relacji z innymi osobami.

6. Metoda bezpośredniej celowości ruchu (zadaniowa)

Metoda zadaniowa polega na realizacji przez dzieci konkretnych zadań ruchowych, które mają na celu osiągnięcie określonego rezultatu. Dzieci uczą się wykonywać różne ćwiczenia, takie jak rzuty, skoki czy wspinaczka, mając na uwadze określony cel. Metoda ta pozwala na rozwijanie umiejętności motorycznych, koordynacji i koncentracji.

7. Metoda ścisła

Opiera się na nauczaniu dzieci precyzyjnych, ściśle określonych ćwiczeń, które mają na celu rozwijanie konkretnej umiejętności ruchowej. Nauczyciel prowadzi zajęcia według ściśle określonego scenariusza, a dzieci muszą wykonywać ćwiczenia zgodnie z instrukcjami. Ta metoda pozwala na kształtowanie umiejętności, takich jak precyzja, wytrwałość czy siła.

Nowoczesne formy pracy w wychowaniu fizycznym dzieci

Do nowoczesnych form pracy na zajęciach wychowania fizycznego należą między innymi aerobik, medytacja, joga oraz stretching.

1. Aerobik

Aerobik to forma zajęć ruchowych, która pozwala na rozwijanie różnorodnych umiejętności ruchowych dzieci. Zajęcia te charakteryzują się dynamiczną muzyką oraz różnorodnymi ćwiczeniami, które angażują różne partie ciała. Aerobik wpływa na poprawę kondycji fizycznej, koordynacji ruchowej oraz równowagi.

2. Medytacja i joga

Medytacja i joga to formy aktywności fizycznej, które mają na celu równoczesne rozwijanie ciała i umysłu dziecka. Joga pozwala na naukę różnych pozycji, które wpływają na poprawę elastyczności, siły oraz równowagi, a także na rozwijanie koncentracji i świadomości ciała. Medytacja, z kolei, pomaga dzieciom w nauce relaksacji oraz radzenia sobie ze stresem.

3. Stretching

Stretching to forma ćwiczeń, które mają na celu poprawę elastyczności mięśni oraz zwiększenie zakresu ruchu stawów. Dzięki regularnym ćwiczeniom stretchingowym dzieci mogą zapobiegać kontuzjom oraz poprawić swoją koordynację ruchową. Nauczyciel może wprowadzać różne ćwiczenia rozciągające na zajęciach, które będą dostosowane do wieku i możliwości dzieci.

Techniki relaksacyjne

Wprowadzenie technik relaksacyjnych do zajęć wychowania fizycznego dzieci przedszkolnych pozwala na holistyczne podejście do ich rozwoju, łącząc aktywność fizyczną z nauką radzenia sobie ze stresem i napięciem emocjonalnym. Warto wyróżnić przed wszystkim technikę relaksacji wg. Jacobsona oraz trening autogenny wg. Polendera.

Technika relaksacji według Jacobsona, znana również jako relaksacja progresywna, polega na stopniowym rozluźnianiu mięśni poprzez napinanie i rozluźnianie poszczególnych grup mięśniowych. Nauczyciel może wprowadzać dzieci w tę technikę, ucząc je świadomego kontrolowania napięcia mięśniowego oraz jego redukcji.

Trening autogenny wg A.Polender to metoda relaksacji, która opiera się na wykorzystaniu sugestii i autosugestii w celu osiągnięcia stanu głębokiego relaksu. Dzieci uczą się skupienia na swoim ciele i oddechu, co pozwala im na odprężenie i redukcję stresu. Nauczyciel może wprowadzać dzieci w tę technikę, stosując różne ćwiczenia, takie jak skupianie uwagi na oddechu czy wyobrażanie sobie ciepła w poszczególnych częściach ciała.

Podobne artykuły

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj