Publikacja nr
6774 |
|---|
rok szkolny
2009/2010 |
|---|
| |
Archiwum publikacji
w serwisie Publikacje edukacyjne
Dziecko idzie do przedszkola
W życiu każdego dorosłego człowieka zaistnienie nowej sytuacji, nawiązanie kontaktów z nowym środowiskiem, zmierzenie się z nowym zadaniem budzi wiele obaw. Zastanawiamy się: jak przyjmą nas nowi ludzie, co się wydarzy, czy spełnimy stawiane nam wymagania.
Dla dziecka pierwszą wielką zmianą w życiu jest pójście do przedszkola. Jest to trudne przeżycie. Wiąże się przede wszystkim z rozstaniem z rodzicami, z którymi dziecko najczęściej nie rozstawało się na dłużej, obcowanie z dużą grupą obcych rówieśników i obcą osobą dorosłą. W wielu przypadkach pierwsze dni w przedszkolu pełne są płaczu, rozterek, odmowy wykonywania pewnych poleceń i pytań: "kiedy przyjdzie mama/tata ?" Takie zachowania dziecka to najczęściej jego obrona przed utratą poczucia bezpieczeństwa.
Każde dziecko wchodzące do przedszkola posiada pewien wykształcony już repertuar zachowań. Ma swoje przyzwyczajenia i doświadczenia, własny bagaż słownictwa, ulubione gry i zabawy. Natomiast w przedszkolu czeka je wiele zmian, które dotyczą różnych sfer:
dotychczasowego trybu i rytmu życia,
standardów zaspokajania potrzeb emocjonalnych i biologicznych,
organizacji dnia,
swojej pozycji, która w grupie przedszkolnej jest zupełnie inna niż w rodzinie.
Do tego dołączają nowe zadania związane z funkcjonowaniem w grupie przedszkolnej. Dziecko nawiązuje kontakty z nieznanymi ludźmi, dziecko nie ma tyle komfortu i intymności, co w domu, przebywa kilka godzin dziennie w gwarze. Musi poznać nowe miejsce, w którym będzie teraz spędzało część dnia: szatnię, łazienkę oraz salę, w której będzie się bawiło i uczyło. Nic dziwnego, że ta cała sytuacja niesie wiele napięć emocjonalnych. Jednak można dzieciom nieco ułatwić start w przedszkolu. E.Gruszczyk-Kolczyńska ma kilka rad dla rodziców, którzy, zapisują swoje dziecko pierwszy raz do przedszkola:
powinno się z dziećmi rozmawiać o tym, jak to będzie, kiedy pójdą do przedszkola (zabawach, rysowaniu, lepieniu itd.),
nie można dzieci straszyć przedszkolem (np. jeżeli będziesz niegrzeczny to pani postawi cię do kąta),
dobrze jest, jeżeli dziecko wcześniej poznaje budynek i ogródek przedszkolny razem z rodzicem,
dziecko powinno razem z rodzicem dokonywać zakupów przyborów do przedszkola,
jeżeli jest taka sytuacja, że dziecka nigdy nie rozstawało się z rodzicami, to należy je zostawić na kilka godzin z dziadkami lub innymi bliskimi osobami, aby przedszkole nie kojarzyło się z pierwszym rozstaniem.
E.Gruszczyk-Kolczyńska na podstawie badań ustaliła kilka cech przystosowania dziecka do przedszkola:
nie ma związku między przystosowaniem a wiekiem dziecka,
dziewczynki przystosowują się lepiej do przedszkola niż chłopcy,
istnieje związek między przystosowaniem się dziecka a jego dotychczasowym rozwojem,
badania nie wykazały związku między przystosowaniem się a rozwojem umysłowym dziecka, warunkami bytowymi rodziny, statusem społecznym rodziny, formalną strukturą rodziny.
Zapisanie dziecka do przedszkola przynosi wiele korzyści. Za rozpoczęciem edukacji przedszkolnej przemawiają następujące aspekty:
dziecko poszukuje uwagi u innych, nawiązuje coraz bliższe kontakty z rówieśnikami, staje się członkiem społeczność (na razie przedszkolnej),
wzrost autonomii dziecka wobec matki,
rosnąca u dziecka niezależność w zaspokajaniu swoich potrzeb,
rozwój potrzeb poznawczych,
przygotowanie do podjęcia nauki szkolnej.
Warto zwrócić uwagę na jeszcze jedno ważne zagadnienie. Z chwilą pójścia do przedszkola dziecko zaczyna funkcjonować w dwóch ważnych środowiskach: rodzinnym i przedszkolnym. To w domu rodzinnym dziecko uczy się norm, zachowań i sposobów nawiązywania kontaktów z innymi. Doświadczenia wyniesione z domu rodzinnego stanowią podstawę do zachowań w przedszkolu. Tutaj pojawia się ogromny problem. Każda rodzina ma swoje zasady funkcjonowania wewnętrznego, więc nawyki i zachowania wyniesione z domu też są bardzo różne. Z systemu wychowawczego w rodzinie wynikają również różnice pod względem dojrzałości przedszkolnej. Natomiast próg wymagań przedszkola wobec dzieci jest - z niewielkimi odstępstwami - jednolity. Dlatego bardzo ważne jest, aby wpływ dwóch najważniejszych środowisk wychowawczych dziecka był skoordynowany. Jeżeli dziecko ma problemy z przystosowaniem się do warunków i wymagań przedszkola, rodzice również przeżywają trudne momenty. Łatwiej będzie je rozwiązać z wychowawczynią dziecka w przedszkolu.
Rodzina i przedszkole to dwa podmioty, które muszą współdziałać z dzieckiem, by proces adaptacji przebiegł łagodnie.
Literatura:
Gruszczyk-Kolczyńska E., Wspomaganie rozwoju umysłowego trzylatków i dzieci starszych wolniej rozwijających się. W-wa 2000
Lubowiecka J., Przystosowanie psychospołeczne dziecka do przedszkola.
Beata Pilarska
|
