W świecie pełnym magii i zabawy, Akademia Pana Kleksa kryje w sobie niezwykłe postacie. Od barwnego dyrektora, Pana Kleksa, przez sympatycznego Adasia Niezgódkę, mówiącego końcówkami wyrazów Szpaka Mateusza, po złośliwą mechaniczną lalkę Alojzego. Każdy z nich wnosi do opowieści swoją unikalną osobowość i historię, tworząc niezapomniane przygody, które fascynują czytelników na całym świecie
Ambroży Kleks
Ambroży Kleks to centralna postać powieści Jana Brzechwy „Akademia pana Kleksa”. Jest on dyrektorem i założycielem Akademii, miejscem, gdzie edukacja łączy się z magią i zabawą. Pan Kleks jest mężczyzną w średnim wieku, o średnim wzroście, którego sylwetka pozostaje tajemnicą, gdyż zawsze nosi na sobie za duże ubrania.
Jego wygląd jest równie barwny co osobowość – włosy mają wszystkie kolory tęczy, a twarz zdobią kolorowe piegi i kruczoczarna, bujna broda.Jego ubiór jest równie niezwykły, z licznymi kieszeniami, szerokim surdutem i cytrynową kamizelką. Pan Kleks jest postacią niezwykle pogodną i optymistyczną, zawsze patrzy na świat z pozytywnym nastawieniem i wierzy w dobro ludzi. Mimo iż czasem zachowuje się dziecinnie, jest to człowiek odpowiedzialny i godny zaufania.
Ambroży Kleks wyróżnia się nie tylko swoim wyglądem, ale i niezwykłymi umiejętnościami. Potrafi czytać w myślach, lewitować, zmieniać wielkość przedmiotów i przyrządzać potrawy z kolorowych farb. Jego wiedza i umiejętności są efektem nauk chińskiego uczonych, doktora Paj-Chi-Wo. Pan Kleks jest również roztargniony, co dodaje mu ludzkiego wymiaru.
W Akademii pan Kleks jest nauczycielem i wychowawcą, który dbają o rozwój swoich uczniów w sposób niekonwencjonalny, ucząc ich przedmiotów takich jak kleksografia czy leczenie chorych sprzętów. Jego metody nauczania i osobowość sprawiają, że jest on niezwykle lubiany przez swoich uczniów, którzy z entuzjazmem uczestniczą w życiu Akademii.
Adaś Niezgódka
Adaś Niezgódka jest głównym bohaterem i narratorem powieści Jana Brzechwy „Akademia pana Kleksa”. Dwunastoletni chłopiec o burzy rudych włosów i charakterystycznych piegach, Adaś przedstawia się jako niezwykle sympatyczna, choć początkowo nieco niezdarna postać. Jego życie zmienia się diametralnie, gdy trafia do Akademii pana Kleksa, gdzie z nieporadnego chłopca przekształca się w odpowiedzialnego, sumiennego i odważnego ucznia.
Przed przybyciem do Akademii, Adaś był znany ze swojej niezdarności – wszystko, co trzymał w dłoniach, zwykło mu wypadać, a zadania domowe były dla niego nie do pokonania. Jego życie wypełnione było spóźnieniami i niepowodzeniami, co sprawiało, że czuł się wyobcowany i niezrozumiany. Jego mundurek szkolny, składający się z granatowej koszuli, białych długich spodni, granatowych pończoch i białych trzewików, nie różnił się od ubioru innych uczniów, ale to, co wyróżniało Adasia, to jego wrażliwość i dobroć serca.
Adaś szybko zdobywa zaufanie i sympatię pana Kleksa, stając się jego pomocnikiem i uczestnicząc w wielu niezwykłych przygodach. Jego zdolność do empatii i współczucia objawia się w szczególności podczas wizyty w bajce o dziewczynce z zapałkami, gdzie nie jest w stanie powstrzymać łez, widząc jej nieszczęście. Jego transformacja z niezdarnego chłopca w zaradnego ucznia jest jednym z kluczowych wątków powieści.
Adaś jest również postacią odważną – to on podejmuje się wielu trudnych zadań, takich jak pomoc szpakowi Mateuszowi w odzyskaniu jego ludzkiej postaci, co wymaga od niego nie tylko odwagi, ale i wytrwałości. Jego przygody i sposób, w jaki radzi sobie z wyzwaniami, pokazują, że Adaś to chłopiec o wielkim sercu, gotowy do pomocy innym.
W Akademii pana Kleksa Adaś Niezgódka doświadcza wielu zmian, które kształtują go w osobę pełną empatii, odpowiedzialności i odwagi. Jego historia jest przykładem na to, jak ważne jest znalezienie właściwego miejsca dla siebie, gdzie można rozwijać swoje talenty i zmieniać swoje słabości w siły.
Szpak Mateusz
Szpak Mateusz to jedna z najbardziej niezwykłych i barwnych postaci w powieści Jana Brzechwy „Akademia pana Kleksa”. Jest uczonym ptakiem, który zamieszkuje Akademię razem z tytułowym profesorem. Co czyni go wyjątkowym, to fakt, że mówi tylko końcówkami wyrazów, co wymaga od słuchaczy nie lada wysiłku, aby zrozumieć jego przekaz.
Mateusz nie zawsze był szpakiem. Jego historia zaczyna się od bycia księciem, synem potężnego króla. Jako młody chłopiec, Mateusz był pełen pasji do jazdy konnej i polowań, co było przyczyną jego przemiany. Pewnej nocy, uciekając przed ogromnym wilkiem, który zaatakował go podczas nieautoryzowanej przejażdżki konnej, Mateusz został zraniony. Rana ta okazała się być przekleństwem, które nikt nie potrafił wyleczyć, aż do pojawienia się chińskiego doktora Paj-Chi-Wo. Doktor ten podarował Mateuszowi czapkę bogdychanów, mającą chronić go przed wilkami. Niestety, podczas kolejnego ataku wilków, Mateusz użył czapki do ucieczki i zamienił się w szpaka, tracąc przy tym guzik, który umożliwiał mu powrót do ludzkiej postaci.
W Akademii pana Kleksa, Szpak Mateusz pełni rolę nie tylko towarzysza, ale i pomocnika profesora. Często siedzi w tylnej kieszeni surduta Pana Kleksa, pomagając mu w codziennych obowiązkach. Jego obecność jest niezwykle ważna dla funkcjonowania Akademii, gdzie uczestniczy w lekcjach, pomaga chłopcom w nauce i dba o porządek.
Jego przysmakiem są piegi, które zjada z wielkim apetytem, co staje się kluczem do poznania jego historii przez Adasia Niezgódkę. Adaś, przekupując go piegami, dowiaduje się o tragicznej przeszłości Mateusza.
Szpak Mateusz to postać, która symbolizuje konsekwencje nieposłuszeństwa i buntu przeciwko autorytetom, ale także siłę przetrwania i nadzieję na lepsze jutro. Jego tęsknota za powrotem do ludzkiej postaci jest wątkiem przewodnim jego obecności w Akademii. Ostatecznie, dzięki pomocy pana Kleksa, Mateusz odzyskuje swoją ludzką postać, stając się autorem historii o Akademii.
Szpak Mateusz jest przykładem postaci, która łączy w sobie elementy fantastyczne z głębokimi emocjami i dylematami moralnymi, co czyni go jednym z najbardziej pamiętnych i ukochanych bohaterów powieści Brzechwy.
Golarz Filip
Golarz Filip to postać tajemnicza, złowroga i niesympatyczna, która odgrywa kluczową rolę w fabule.
Filip jest fryzjerem, znanym również jako golarz, pracującym w mieście. Co czwartek dostarcza piegi panu Kleksowi, które zbiera za pomocą brzytwy z twarzy swoich klientów podczas golenia. Oprócz tego, strzyże uczniów z Akademii.
Filip jest również wynalazcą. Z zamiłowania jest konstruktorem, tworzy różnego rodzaju mechaniczne urządzenia i inne wynalazki. Najważniejszym z nich jest mechaniczna lalka o imieniu Alojzy, którą Filip podstępnie wprowadza do Akademii. Alojzy, ożywiony przez pana Kleksa, jest złośliwy i niegrzeczny, co przyczynia się do konfliktów w Akademii.
Filip jest postacią negatywną. Charakteryzuje się brakiem zasad moralnych, jest osobą obłudną, która potrafi manipulować innymi i wykorzystywać ich naiwność. Jego celem jest zniszczenie Akademii Pana Kleksa poprzez szpiegowanie i kradzież tajemnic. Filip jest jedyną osobą, której obawia się pan Kleks.
Filip ma dwóch synów: prawdziwego chłopca Anatola i mechaniczną lalkę Alojzego. Anatol jest miłym i grzecznym chłopcem, ale nie potrafi powstrzymać swojego brata Alojzego, który jest złośliwy, nieprzyjemny i dokucza kolegom.
Filip przyczynia się do ostatecznego zniszczenia Akademii. Jego działania są niegodziwe i szkodliwe zarówno dla samej Akademii, jak i dla jej mieszkańców. W wyniku działań Filipa i Alojzego, Akademia Pana Kleksa zostaje zniszczona.
Alojzy
Alojzy, pełne nazwisko Alojzy Kukuryk, to postać niezwykła, złośliwa i niegrzeczna, która odgrywa istotną rolę w fabule.
Alojzy jest mechaniczną lalką stworzoną przez golarza Filipa. Został przemycony do Akademii pod osłoną nocy jako młodszy brat Anatola. Na pierwszy rzut oka wyglądał jak zwykły chłopiec, ale po odkryciu, że jest lalką, pan Kleks postanowił go ożywić. Wspólnie z Adasiem przez kilka godzin wcierali lalce różne maści, aż zaczęła wykazywać oznaki życia.
Alojzy jest złośliwy i niegrzeczny. Jego zachowanie jest wynikiem programowania przez Filipa, który stworzył go jako narzędzie do szpiegowania i próby zniszczenia Akademii. Alojzy jest nieznośny, nie słucha profesora, wyśmiewa go, dokucza uczniom, niszczy przedmioty i narusza sekrety pana Kleksa. Jego złośliwość i niegrzeczność są tak silne, że potrafi przestraszyć gości swoim wrzaskiem i zachowaniem.
Alojzy jest inteligentny i szybko się uczy. Mimo początkowych problemów z mówieniem i poruszaniem, szybko zaczyna mówić coraz lepiej i poruszać się płynnie. Zdolności Alojzego są tak niezwykłe, że szybko nauczył się nawet chińskiego.
Alojzy przyczynia się do ostatecznego zniszczenia Akademii. Jego działania są niegodziwe i szkodliwe dla Akademii. Jest jedynym, który potrafi przeciwstawić się profesorowi, nie boi się żadnej kary z jego strony. Mimo że pan Kleks okazuje mu wielką cierpliwość i wyrozumiałość, Alojzy kontynuuje swoje destrukcyjne działania.
Podsumowując, Alojzy jest niezwykłą postacią, której złośliwość i niegrzeczność przyczyniają się do konfliktów w Akademii Pana Kleksa. Jego inteligencja i zdolności do szybkiego uczenia się są imponujące, ale są wykorzystywane do szkodliwych celów. Mimo to, Alojzy jest niezapomnianą postacią, która dodaje dramatyzmu i napięcia do fabuły „Akademii pana Kleksa”.
Inni uczniowie
W Akademii Pana Kleksa, oprócz Adasia, uczęszczało jeszcze 23 chłopców, których imiona zaczynały się na literę „A”. Wśród nich byli: czterech Adamów, pięciu Aleksandrów, trzech Andrzejów, trzech Alfredów, sześciu Antonich, jeden Artur, jeden Albert i jeden Anastazy. Wszyscy uczniowie byli przyjaciółmi Adama.
Codziennie rano uczniów budziły krople wody kapiące na ich nosy ze dziur w suficie. Następnie odbywała się poranna toaleta, podczas której z natrysków zamiast zwykłej wody wydobywała się woda sodowa z sokiem. Uczniowie sami wykonywali wszystkie obowiązki w Akademii, dzieląc się nimi sprawiedliwie w zależności od upodobań i tego, co wychodziło im najlepiej.
Doktor Paj-Chi-Wo
Doktor Paj-Chi-Wo to postać epizodyczna w książce „Akademia Pana Kleksa” autorstwa Jana Brzechwy. Jest to chiński uczony, lekarz i czarownik, który odgrywa kluczową rolę w historii.
Paj-Chi-Wo jest nauczycielem Pana Kleksa. Poznał go w akademii w Salamance i ofiarował mu swoje sekrety, które później zostały zniszczone przez Alojzego Kukuryka, mechaniczną lalkę stworzoną przez Golarza Filipa. Nauczył Pana Kleksa wyrabiać jadalne farby, przygotowywać potrawy z kolorowych szkiełek, zmieniać postać, powiększać się i zmniejszać. Tajemnice, których nauczył go Paj-Chi-Wo, Pan Kleks przechowywał na szklanych tabliczkach w sekretnej szkatułce.
Paj-Chi-Wo uratował królewicza Mateusza przed sforą wilków, dając mu czapkę, dzięki której królewicz zmienił się w szpaka. Niestety, Mateusz nie mógł powrócić do swojej pierwotnej postaci, ponieważ zgubił guzik od czapki, którego przekręcenie cofało przemianę. W rezultacie, Mateusz stał się szpakiem – pomocnikiem Kleksa w kierowaniu Akademią.
Paj-Chi-Wo jest postacią tajemniczą i fascynującą, której wiedza i umiejętności zaskakują nie tylko Pana Kleksa, ale i czytelników. Jego postać jest jednym z ostatnich echa przedwojennego nurtu chinoiserie, występującego w zachodniej kulturze od ok. XVIII w., w którym Chiny idealizowano jako krainę mędrców.
Bogumił Kopeć
Bogumił Kopeć to postać epizodyczna z książki „Akademia pana Kleksa” autorstwa Jana Brzechwy. Jest to wysoki, siwy, chudy mężczyzna z rozwianymi włosami i kozią bródką. Kopeć jest inżynierem i dyrektorem fabryki dziur i dziurek.
Fabryka dziur i dziurek to niezwykłe miejsce, które zwiedzali uczniowie Akademii. Produkowano tam różnego rodzaju dziury – od tych w kluczach, przez dziury w nosie, w uszach, na łokciach i kolanach, aż po dziury w obwarzankach, w moście, w niebie itd.
Bogumił Kopeć oprowadzał po fabryce swojego przyjaciela, Ambrożego Kleksa, oraz uczniów Akademii W trakcie tej wizyty, inżynier Kopeć podarował chłopcom dwie skrzynie dziurek do obwarzanków, z których pan Kleks po powrocie do Akademii upiekł przepyszne ciastka.
Postać Bogumiła Kopcia wprowadza do książki element fantastyki i absurdu, typowego dla twórczości Brzechwy. Jego fabryka dziur i dziurek to miejsce, które zaskakuje i fascynuje, a jednocześnie wprowadza do opowieści humor i lekkość.
Reks
Reks to pies, który po śmierci trafił do psiego raju, miejsca, gdzie psy spędzają czas po swoim ziemskim życiu. Reks zginął, wpadając pod koła samochodu.
Reks jest przewodnikiem Adasia Niezgódki, głównego bohatera książki, podczas jego wizyty w psim raju. Wyjaśnia mu, jak funkcjonuje to miejsce, które jest położone w połowie drogi do ludzkiego raju. Psy w psim raju mieszkają w budynkach podobnych do bud, codziennie zlizują czekoladę z pomnika doktora Dolittle i spędzają dni na radosnej, niezmąconej strachem zabawie oraz konsumowaniu ulubionych przysmaków.
Reks oprowadza Adasia po różnych miejscach w psim raju, takich jak Plac Doktora Dolittle, gdzie znajduje się pomnik lekarza wykonany z czekolady. Adaś, podobnie jak psy, skosztował czekolady z pomnika, a następnie udał się z Reksem do jego domu na szklankę mleka o smaku śmietankowym. W ogródku za domem Reksa rosły drzewa z serdelkami i kiełbasami.
Reks wyjaśnia Adasiowi, że chłopcy, którzy dręczą swoje psy, przychodzą do psiego raju we śnie i odpokutowują swoje winy. Po obudzeniu już nigdy nie znęcają się nad swoimi zwierzętami. Adaś jest zdziwiony, że właśnie w ten sposób można prowadzić resocjalizację osób, które nie potrafią uszanować swojego pupila i znęcają się nad nim2.
Mimo że Adaś doskonale bawił się w psim raju, zaczął tęsknić za Akademią Pana Kleksa. Pewnego dnia, dzięki instrukcjom od Pana Kleksa, dostarczonym przez szpaka Mateusza, Adaś udało się wrócić do Akademii.