Metoda ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne

Metoda ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne to podejście terapeutyczne wykorzystujące ruch jako narzędzie stymulacji rozwoju dziecka. Skierowana jest zarówno do dzieci zdrowych, jak i dzieci z niepełnosprawnościami. W artykule przedstawiamy historię metody, jej główne założenia oraz korzyści i zastosowanie w praktyce.

Historia metody Sherborne

Weronika Sherborne urodziła się w 1919 roku w Wielkiej Brytanii. Była nauczycielką i terapeutką zajmującą się ruchem i tańcem, a także pionierką w dziedzinie edukacji ruchowej. Ukończyła Dartington Hall School oraz London School of Contemporary Dance.

Sherborne zaczęła rozwijać swoją metodę w latach 60. XX wieku, opierając się na swoich doświadczeniach z uczniami z niepełnosprawnościami. Jej praca z dziećmi z różnymi zaburzeniami pozwoliła jej na wypracowanie unikalnego podejścia do terapii ruchowej.

Na czym polega metoda Sherborne?

Metoda Sherborne opiera się na przekonaniu, że ruch jest kluczowym elementem rozwoju dziecka. Poprzez ruch, dzieci uczą się poznawać świat i siebie nawzajem, budując swoją tożsamość oraz zdolności komunikacyjne.

Weronika Sherborne kładła nacisk na rozwijanie świadomości własnego ciała dziecka, jego indywidualności oraz poczucia własnej wartości. Poprzez ćwiczenia ruchowe, dziecko uczy się odkrywać swoje możliwości, granice i ograniczenia, co przekłada się na większą pewność siebie i umiejętność radzenia sobie z codziennymi wyzwaniami.

Metoda Sherborne ma na celu również rozwijanie zdolności dziecka do nawiązywania relacji z innymi. Poprzez wspólne zabawy ruchowe, dziecko uczy się komunikować się z otoczeniem, nawiązywać więzi emocjonalne i społeczne, co jest kluczowe dla prawidłowego rozwoju.

Elementy metody Sherborne

• Ruchy stabilizujące – mają na celu rozwijanie równowagi, siły i koordynacji. Dzieci uczą się utrzymywać ciało w różnych pozycjach, co wpływa na rozwój ich motoryki dużej.
• Ruchy mobilizujące – obejmują wszelkie działania związane z przemieszczaniem się. Dzieci uczą się poruszać w różnych kierunkach, na różne sposoby, rozwijając tym samym koordynację ruchową oraz przestrzenną.
• Ruchy komunikacyjne – mają na celu nawiązanie kontaktu z innymi uczestnikami zajęć. Dzieci uczą się komunikować poprzez ruch, co wpływa na rozwój ich umiejętności społecznych.

Dla kogo jest metoda Sherborne?

Metoda Sherborne jest często stosowana w pracy z dziećmi z różnymi niepełnosprawnościami, takimi jak autyzm, zespół Downa czy dzieci z uszkodzeniem mózgu. Zajęcia ruchowe pomagają im lepiej funkcjonować w społeczeństwie, rozwijając ich umiejętności komunikacyjne oraz motoryczne.

Metoda Sherborne może być również stosowana w pracy z dziećmi zdrowymi, aby wspierać ich rozwój oraz wzbogacić umiejętności społeczne. Zajęcia ruchowe wpływają pozytywnie na rozwój emocjonalny, poznawczy i fizyczny dzieci zdrowych.

Ćwiczenia według metody ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne

Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne to podejście terapeutyczne, które wykorzystuje ruch jako narzędzie do wspomagania rozwoju dziecka. W tej metodzie szczególnie istotne są trzy kategorie ruchu: „z”, „przeciw” i „razem”, które mają na celu umożliwienie dzieciom przeżycia różnych rodzajów interakcji społecznych oraz odbudowanie i wzmacnianie więzi emocjonalnych z innymi osobami.

• Ruch „z” (współdziałanie) – opiera się na współpracy, czyli na wykonywaniu ćwiczeń przez dwoje uczestników równocześnie. Dzieci uczą się tutaj, jak działać razem z innymi i dzielić się przestrzenią. Przykładem ćwiczenia jest wspólne unoszenie balona, trzymanego w dłoniach przez dwoje dzieci. Dzieci muszą współpracować, aby balon pozostał unosząc się w powietrzu.
• Ruch „przeciw” (opór) – opiera się na konfrontacji i oporze. Ćwiczenia te uczą dzieci, jak radzić sobie z sytuacjach, gdy spotykają się z oporem ze strony innych osób. Przykładem ćwiczenia jest „przeciąganie liny”, w którym dzieci stoją naprzeciwko siebie i próbują przeciągnąć siebie nawzajem na swoją stronę.
• Ruch „razem” (bliskość) – koncentruje się na bliskości i nawiązywaniu kontaktów. Ćwiczenia te mają na celu rozwijanie umiejętności nawiązywania relacji z innymi osobami poprzez wzajemne wsparcie i komfort. Przykładem ćwiczenia jest „oparcie plecami”, gdzie dzieci opierają się plecami o siebie i próbują utrzymać równowagę, wspierając się nawzajem.

Ważne jest, aby pamiętać, że ćwiczenia te powinny być dostosowane do indywidualnych potrzeb i możliwości uczestników. Częstotliwość zajęć zależy od indywidualnych potrzeb dziecka oraz możliwości rodziny. Zazwyczaj zajęcia odbywają się raz lub dwa razy w tygodniu. Metoda Sherborne może być stosowana zarówno w terapii indywidualnej, jak i grupowej.

Jednym z kluczowych elementów terapii opartej na metodzie Sherborne jest współpraca z rodzicami. Rodzice są zachęcani do aktywnego uczestniczenia w zajęciach, co pomaga w nawiązaniu więzi z dzieckiem oraz lepszym zrozumieniu jego potrzeb.

Korzyści wynikające z zastosowania metody

Stosowanie metody Sherborne przynosi wiele korzyści, takich jak:

• poprawa zdolności motorycznych i koordynacji ruchowej,
• rozwój umiejętności społecznych, takich jak komunikacja niewerbalna oraz współpraca,
• wzrost samooceny oraz poczucia własnej wartości,
• redukcja stresu i napięć emocjonalnych.