Wstęp
Młodość jest okresem pełnym sprzeczności, gdzie pierwsze nadzieje często przeradzają się w rozczarowania. To czas, kiedy młodzi ludzie z entuzjazmem podchodzą do życia, marząc o wielkich osiągnięciach i miłości, by niekiedy brutalnie zderzyć się z rzeczywistością. W literaturze motyw młodości jako czasu pierwszych nadziei i rozczarowań został wielokrotnie podjęty, ukazując różnorodność doświadczeń młodzieńczych. W niniejszej rozprawce, poprzez analizę wybranych lektur, postaram się udowodnić, że młodość jest zarówno czasem pełnym nadziei, jak i rozczarowań.
Rozwinięcie
W powieści „Lalka” Bolesława Prusa, młodość Stanisława Wokulskiego jest przedstawiona jako okres pełen marzeń i aspiracji, które z czasem ulegają rozczarowaniu. Wokulski, będąc młodym człowiekiem, wierzył w możliwość społecznej mobilności i miłości, która przekracza granice klasowe. Jego zauroczenie Izabelą Łęcką i dążenie do zdobycia jej serca, mimo przepaści społecznej dzielącej ich światy, stanowi przykład młodzieńczego idealizmu. Jednak z czasem, po serii rozczarowań, Wokulski doświadcza bolesnej prawdy o społeczeństwie i miłości, co prowadzi do jego wewnętrznej przemiany.
Z kolei w „Syzyfowych pracach” Stefana Żeromskiego, młodość Marcina Borowicza jest czasem formowania się jego postaw i przekonań. Początkowo, jako uczeń gimnazjum, Marcin jest pełen nadziei na zmianę sytuacji w zaborze rosyjskim i wierzy w możliwość odzyskania przez Polskę niepodległości. Jego młodzieńczy zapał i zaangażowanie w działalność konspiracyjną są odzwierciedleniem nadziei, jaką młodość niesie ze sobą. Jednakże, z czasem, Marcin doświadcza rozczarowań związanych z brutalnością carskiego reżimu i ograniczeniami, jakie stawia przed nim rzeczywistość.
W dramacie „Kordian” Juliusza Słowackiego, tytułowy bohater przechodzi przez głęboki kryzys młodzieńczy, który jest wynikiem jego pierwszych rozczarowań miłosnych i społecznych. Kordian, będąc młodym człowiekiem, wierzy w wielką miłość i możliwość zmiany świata. Jego podróż do Rzymu i próba zamachu na cara to wyraz młodzieńczego buntu i nadziei na lepsze jutro. Jednakże, niepowodzenie tych działań i odrzucenie przez ukochaną prowadzą do głębokiego rozczarowania i rezygnacji.
„Przedwiośnie” Stefana Żeromskiego ukazuje młodość Cezarego Baryki jako okres pełen ideologicznych poszukiwań i nadziei na nowy, lepszy świat po zakończeniu I wojny światowej. Cezary, inspirowany rewolucyjnymi ideami, wierzy w możliwość budowy sprawiedliwego społeczeństwa. Jego młodzieńcze entuzjazm i zaangażowanie w działalność polityczną są odzwierciedleniem nadziei, jaką niesie ze sobą młodość. Jednak z czasem, Cezary doświadcza rozczarowania rzeczywistością polityczną i społeczną, co prowadzi do jego deziluzji.
Na koniec, „Ferdydurke” Witolda Gombrowicza w ironiczny sposób przedstawia młodość jako okres buntu i poszukiwania własnej tożsamości. Główny bohater, Józio, zostaje wciągnięty w absurdalny świat szkolnych i społecznych konwencji, co prowadzi do jego młodzieńczego buntu przeciwko dorosłemu światu. Jego doświadczenia są przykładem rozczarowań, jakie młodość może przynieść, ale także nadziei na odkrycie i afirmację własnej indywidualności.
Zakończenie
Analiza wybranych lektur szkolnych pokazuje, że młodość jest okresem pełnym nadziei, marzeń i aspiracji, które często zderzają się z brutalną rzeczywistością, prowadząc do rozczarowań. Mimo to, młodość jest także czasem buntu, poszukiwań i formowania się tożsamości, co czyni ją niezwykle ważnym etapem w życiu każdego człowieka. Literatura polska w różnorodny sposób podchodzi do tematu młodości, ukazując zarówno jej piękno, jak i trudności, z jakimi się wiąże.